ماشین برداشت کمباین به این معنی است: یک کمباین یک ماشین دروگر و یک خرمنکوب را با هم ترکیب می کند و به کشاورزان اجازه می دهد در یک عملیات برداشت و خرمنکوبی کنند.
در قرن نوزدهم، خرمنکوب ها و دروگرهای مکانیکی بهره وری کشاورزی را به شدت افزایش دادند. کمباین های مینیاتوری گندم که امکان برداشت غلات بیشتر را با کارگران کمتر نسبت به قبل فراهم می کند. اما اختراعی در اواخر قرن نوزدهم این کارایی را بیشتر افزایش داد. کمباین یک دستگاه دروگر و یک خرمنکوب را با هم ترکیب می کند و به کشاورزان امکان می دهد در یک عملیات برداشت و خرمن را انجام دهند.
مخترع آمریکایی هلن مور اولین کمباین را در سال 1838 ساخت. کمباین ها در اواخر دهه 1880 در ایالات متحده محبوبیت بیشتری پیدا کردند و ماشین های مشابه به زودی در استرالیا تولید شدند.
یک قاب چرخان بزرگ در جلوی کمباین، دانه های عمودی را به همان تیغه چرخان هل می دهد.
کمباین ها برای اولین بار در ایالات متحده و استرالیا به دلایل زیر ظاهر شدند. اول از همه، مقیاس کشاورزی هر دو کشور بزرگ است. مزارع بی پایان هستند، بنابراین کشاورزانی که از روش های برداشت سریع استفاده می کنند نسبت به همتایان خود برتری دارند. همچنین، کمباین های اولیه برای آب و هوای خشک مناسب تر بودند، نه برای آب و هوای مرطوب. قبل از اینکه کمباینها در بریتانیا موفق شوند، ابتدا باید ماشینی برای خشک کردن دانهها ایجاد میکرد که به اندازه کافی خشک نبودند تا فوراً ذخیره شوند. در حال حاضر کمباین در تمام کشورهای پیشرفته به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد.
از چندین قسمت تشکیل شده و برای کارهای مختلف قابل استفاده است.
کمباین های مدرن می توانند بیش از 120000 متر مربع دانه را در یک زمان برداشت کنند. هر بار که از زمین های کشاورزی عبور می کنند، یک برگ دانه به عرض حدود 5.5 متر بریده می شود.
کمباین های مدرن از چندین مارپیچ مشابه پمپ های اسکرو ارشمیدس استفاده می کنند. کمباین برنج کوچک می توان گفت که این کمباین مهم ترین اختراع در کشاورزی است. اولین کمباین در سال 1835 ساخته شد و شامل یک دستگاه دروگر نمارا و یک واحد خرمنکوبی بود. یک قرن طول کشید تا به یک مکانیسم رانندگی مستقل برای دانشگاه تبدیل شود.